Geplaatst op 27-10-2007 19:29 door Yvonne VERTREK ZATERDAG 27 OKTOBER 2007 Zaterdag waren we al om 8.30 uur in Tervuren bij het Afrika museum. Langzaam aan stroomden alle deelnemers binnen. Om half twaalf heeft Gert Duson alle teams voorgesteld en een inleidend praatje gehouden. Ook heeft hij er nogmaals nadrukkelijk op gewezen dat het toch wel belangrijk is om op tijd in Barcelona te zijn. De boot vaart namelijk maar één keer per week. Het zou jammer zijn als je hem mist. Om 12.30 uur is iedereen onder luid getoeter en gezwaai van vele fans vertrokken.

Geplaatst op 27-10-2007 23:05 door Yvonne Heel bijzonder, dit!!! Zijn er soms twee Yvonne’s…..?Yvonne G. weet niks van bovenstaande… Maar is het er wel mee eens hoor! Nu dan maar echt een berichtje van DE Yvonne (Groenewold) Ahum. Wat een belevenis vandaag h?, zo tussen al die geiten/lelijke eenden! Het was een hele leuke, erg koude, ochtend, met deelnemers, familie en vrienden, eendfanaten en mensen van de organisatie. De presentatie van de teams was boeiend, het eendgeluid bij vertrek weer zeer karakterisiek. Erik was het wachten op een gegeven moment erg zat, en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat hij de boel uiteindelijk ingang heeft gezet en het vertrek heeft bespoedigd. Wij zwaaiden uit, en weten dat team Erikwadraat om ca. 18.00 uur vlak bij Lyon even een stop hield. Dit om wat te rusten, en een ander team wellicht te helpen met wat “pech”. Diesel i.p.v. benzine tanken is niet bijster slim….. Ze zijn dus aardig op weg! Op naar Barcelona! Wij thuisblijvers missen Erik al erg, maar we kunnen het aan…

Geplaatst op 28-10-2007 11:54 door Willeke Aankomst in Barcelona Zondag kwamen Erik en Erik om ongeveer 6.30 aan in Barcelona. Onderweg nog een eend geholpen met pech. Er was namelijk diesel getankt in plaats van benzine. Toen ze aankwamen, waren ze toch wel een beetje erg moe. Ze hebben dus het gloednieuwe tentje op het dak gezet en zijn een paar uur onder (tent)zeil geweest. In Barcelona is het heerlijk warm.

Geplaatst op 28-10-2007 22:50 door Yvonne En dan….varen maar! Om ca. 16.00 uur belde Erik (G, dus) ; ze waren net op de boot gestapt, onderweg naar Tanger en naar Assilah in Marokko. Overdag hebben ze wat geflaneerd langs de haven in Barcelona en een beetje geslapen in de tent op de auto. Zal me een bekijks hebben gegeven, twee van die Hollanders met zo’n maffe auto, bovenop het dak in zo’n ruime (ahum) tent… Enfin, nu dus ingescheept en op weg… Iedereeen was op tijd gearriveerd, zo begreep ik, en de eerste 24 uur zullen we niets van ze horen. Bellen vanaf zee is te moeilijk, zelfs voor een sateliettelefoon! Waarom het dan in de woestijn makkelijker zal zijn weet ik eigenlijk ook niet, maar ongetwijfeld is daar een logische verklaring voor. Alles goed dus, na een dikke mobiele knuffel hingen we op. Misschien morgen laat weer nieuws, of anders overmorgen. We wachten af…

Geplaatst op 29-10-2007 11:04 door Willeke Erik K. belde vanmorgen. Ze waren zondagavond om 21.00 uur naar bed gegaan en om 8.30 kwamen ze er weer uit. Heerlijk uitgerust. Ze zitten nu op volle zee. Ze kunnen nog net een puntje van Spanje zien. Daarna alleen maar water. De verwachting is dat ze om 20.00 uur vanavond zullen aankomen in Marokko. Er is niet veel te doen aan boord, dus de boeken komen nu goed van pas. Als ze aanmonsteren, moeten ze nog 45 kilometer rijden naar de camping. Eerst natuurlijk nog door de douane en dat schijnt behoorlijk op te houden. Het wordt vanavond dus weer een latertje.

Geplaatst op 30-10-2007 09:50 door Willeke In Marokko deel I Erik K. belde dinsdagmorgen op. Maandagavond was de boot om 20.00 uur aangekomen in Marokko. Door de douane gaan was bepaald geen sinecure. Het duurde tot 23.30 uur tot iedereen door de douane was bekeken. Daarna moesten er nog 45 kilometers worden afgelegd naar de camping. Om 2.00 ‘s-nachts kreeg iedereen een lekkere warme hap. Daarna snel de tent op het dak opgezet en slapen. Na een lange, verkwikkende nachtrust van 3 1/2 uur ging om 6.00 uur de wekker weer. Even lekker ontbijten en de spullen snel opgeruimd. Om 7.15 uur vertrokken naar Boujoud Forest. Dit is 404 kilometer, waarvan de eerste 160 kilometer op de snelweg gereden wordt. De overige kilometers zullen langs een “toeristische” route gaan. Onderweg staan mooie bungalows en armoedige krotjes gebroederlijk naast elkaar. Ook moet er vandaag een opdracht gemaakt worden, namelijk: noem de drie koningen van Marokko. Hoe kom je hier achter? Je kunt natuurlijk in je beste Frans de bewoners hierop aanspreken. Maar er is nog een mogelijkheid, namelijk het thuisfront bellen, waarna er flink gegoogled kan worden en vervolgens het antwoord ge-smst. Eenvoudig toch, zo’n rally? Eitje!!

Geplaatst op 30-10-2007 19:26 door Yvonne In Marokko deel 2 Vanavond belde “onze” Erik(G), waanzinnig enthousiast over wat hij vandaag allemaal had meegemaakt. Hij was lyrisch over de route, die voerde over een klein stukje snelweg, met daarna “landelijk rijden”. Ze reden door gebied dat een paar weken geleden nog overstroomd was. Dit betekende nu dat er met de eend door de modder gemanouvreerd moest worden, en steile dieptes van 2 meter, en daarna weer steile hoogtes van 2 meter bereden diende te worden… En de eend kan het allemaal aan, tot nu toe. De auto doet het erg goed, er is wat dat betreft geen vuiltje aan de lucht. Die vuiltjes zijn er ?berhaupt niet, althans niet in de lucht. Het is erg warm, en in de eend is het zo’n 30 graden… Onderweg reden ze door kleine dorpjes, waar de tijd zo’n 200 jaar lijkt te hebben stilgestaan. Mensen lopen massaal uit om naar de vreemde eenden te komen kijken. Een hele aparte ervaring, volgens Erik. De voornaamste vorm van transport in deze dorpjes vormen de ezeltjes, en als er al een auto is, is het er ??n die volgeladen is met ongeveer 80 man. Dat zijn van die vrachtwagens met open laadbakken… De eerste echte dag van de rally is trouwens helemaal goed verlopen voor de jongens. Ze zijn samen met de equipe uit Apeldoorn (Nicky en Emmy) eerste geworden vandaag! Gezegd moet worden, dat ze ervoor hebben gekozen ??n opdracht niet uit te voeren, zodat ze konden opschieten om v??r zonsondergang binnen te kunnen zijn. Toch: goed gedaan !!!!!! Erik beleeft het avontuur van zijn leven, zover is wel duidelijk! Leuk om daar via de telefoon van mee te genieten! Dat maakt het missen (ja, nu al) voor een groot gedeelte goed! Tot over waarschijnlijk twee dagen, Yvonne, Sanne en Chie

Geplaatst op 01-11-2007 14:44 door Willeke In Marokko deel 3 Woensdagavond belde een vermoeide Erik K. De groep was om 6.00 uur opgestaan. Om 7.15 uur vertrokken voor de rit naar Ouzoud. Dit is een rit van 345 kilometer lang. Het was een barre en zeer vermoeiende rit. Op een gegeven moment zaten ze op 2700 meter hoogte. De lucht was zeer ijl en de luchtvochtigheid erg groot. Daardoor sloeg de motor steeds af en Erik G. heeft de auto af en toe flink moeten duwen de berg op. Er is ook nog benzine getankt, maar die bleek van slechte kwaliteit. Daardoor ging de motor tikkelen. De mannen hebben toen booster spul erbij gegooid en een beetje afgewisseld met de andere tank met schone bezine. Onderweg werden onze mannen aangehouden door de politie. Na controle mochten ze door en de rest van de groep mocht er toen meteen achteraan. Als onze mannen zo ongewassen en ongeschoren zijn, zien ze er misschien toch wel een beetje verdacht uit. Al met al was het een flinke tocht, waarbij ze af en toe wat mensen tegenkwamen, waaronder kleine kinderen met een flinke takkenbos op de rug. Om 19.15 uur ‘s-avonds kwamen ze weer aan bij het kamp. Erik G. had toen inmiddels een flinke hoofdpijn gekregen. De auto ziet er niet meer uit. Hij is bedekt met een modderlaag in de kleuren bruin, beige en rood. De ruitensproeiervloeistof is ook bijna op. Zo is het ook gesteld met de rantsoenen voor onderweg. Er moeten nodig boodschappen gedaan worden voor fruit en dergelijke.

Geplaatst op 01-11-2007 14:46 door Willeke In Marokko deel 4 Erik K. belde donderdagmiddag weer op. Ze waren al om 12.00 uur in Marrakech aangekomen. De middag wordt verder doorgebracht met wassen, douchen en slenteren door Marrakech. Een heerlijke afwisseling met het jakkeren door modder, zand en bergen.

Geplaatst op 02-11-2007 17:00 door Yvonne Marrakesh, wat een contrast! Erik G belde, en we hingen een hele tijd aan de telefoon. We namen de kans waar, want met ingang van vandaag kunnen we echt alleen maar met de sat-tel bellen, en die gesprekken worden nogal eens spontaan afgebroken… Enfin, vandaag ging het geweldig met bellen. Trouwens niet alleen het telefoneren ging prima, de jongens hebben zelf ook weer een waanzinnige dag gekend. Ze zijn door Berberdorpjesgereden en zagen mensen die niet veel meer hebben dan een dak boven het hoofd en wat andere simpele middelen van bestaan. Ze maken een tevreden, gelukkige indruk op Erik. In Marrakech, de stad van aankomst, hebben de jongens gegeten (cous-cous!!) op het terras, “het grootste restaurant van Afrika”, zoals Erik zei. De smalle straatjes, het krioelen van de mensen, alles is even bijzonder volgens Erik. Hij heeft, samen mer Erik K natuurlijk, thee gedronken bij een tapijthandelaar… Ben benieuwd waar hij mee thuis komt over iets meer dan drie weken…. In ieder geval met Marokaanse muiltjes, die hij voor zichzelf heeft gekocht, met van de punten. Tja. Sanne heeft hem hier op afstand alvast hartelijk uitgelachen! De heren slapen in hun tentje op een camping. In dit geval zelfs een luxe camping, met warme (!) doches en een geweldig zwembad! Het is dat ik weet dat ze het straks met heel veel minder zullen moeten doen, anders had ik mijn grote twijfels bij dat afzien van ze… (geintje) En de prestaties van de Aca zijn trouwens om naar huis te mailen; ze zijn weer eerste geworden in de etappe. (of zou dit een manche heten of zo???) Ze mogen wel uitkijken, als ze zo goed blijven presteren worden ze misschien wel uitgenodigd voor n?g een keer! De vraag is wie er dan moet uitkijken, vrees dat ?k dat dan ben! Chiel heeft ook nog een woordje met zijn pa gesproken (Sanne was jammer genoeg niet thuis), was daar erg blij mee. Hij mist z’n pa, heeft “nu niemand om mee te stoeien!” Het ergste was nog dat hij van Erik het advies kreeg zijn moeder dan maar een paar klappen te verkopen!! Een medaille voor hem, als hij dat durft…. Alle gekheid op een stokje: we missen Erik natuurlijk, maar gelukkig gaat alles erg goed en het is fantastisch zoveel enthousiaste verhalen te horen… En die zet ik dan weer in het (op het?) forum!! Groet Yvonne, Sanne, Chiel

Geplaatst op 02-11-2007 19:33 door Willeke Het stadje Ait Ben Hadou Vrijdag zijn de boys van Marrakech naar Ait Ben Hadou gereden. Het ging allemaal vloeiend. De benzine is weer goed. Er zat een stukje off road in van 6 km. Daar was het echt met slippende banden rijden. En passant nog een prachtige waterval gezien. Eigenlijk was de off road route nog langer, maar deze was geblokkeerd. Dat was dus boffen voor de groep. Onderweg ook nog wilde apen gezien. De opdrachten die ze moeten volbrengen zijn soms wel bizar. Zo moeten ze bijvoorbeeld een foto maken van 3 dieren boven op elkaar. Nou, ga daar maar eens aan staan. Vannacht mogen ze in een heus hotel slapen compleet met douche. Het was maar een kort gesprekje met Erik en bovendien viel de verbinding steeds weg. Hopelijk volgende keer weer wat langer. Willeke

Geplaatst op 02-11-2007 23:22 door Yvonne Ait Ben Hadou, klinkt als 1001 nacht… Vanavond alweer mijn lief aan de telefoon gehad. In ons geval geen problemen met de verbinding, dus we hadden geluk. Ook nu weer veel enthousiasme, over de mooie route, inderdaad wat korter vanwege een afgesloten deel, wat Erik wel jammer vond. Van Erik mag het wel wat langer en wat ruiger qua rijden, hij zou graag wat meer offroad willen rijden…Maar hij weet dat dit er echt wel aan zit te komen! Hij is ook lyrisch over het landschap (kaal berglandschap, ze zijn in het Atlasgebergte) en over de Aca, die zich weer fantastisch houdt. Op een loszittende spiegel na zijn er nog geen reparatiehandelingen nodig geweest. Zo dik genieten, je wordt er stil van… Erik vertelde dat het nog steeds geen afzien is op het gebied van verblijfplaats; deze nacht wordt er in een hotel geslapen! Helemaal goed natuurlijk… Zou er in Ait Ben Hadou een sfeer van 1001 nacht hangen? Je zou het verwachten met zo’n naam van een dorp/stad/nederzetting.. De kasbah van deze stad wordt als bijzonder beschouwd, o.a. scenes uit de film “Gladiator” zijn er opgenomen. Lijkt me heel gaaf, om daar dan gewoon rond te lopen! Ze genieten ervan, zolang het nog kan. Ik vermoed dat straks in Mauritanië het wel uit zal zijn met de luxe pret, want dan is het bivak, bivak en nog eens bivak.. Ook vandaag waren de heren weer als eerste bij de finish van vandaag. Dat komt ook omdat ze korte pauzes houden, niet uitgebreid gaan eten, gewoon weer snel doorrijden en onderweg een snelle hap eten. En ik maar denken dat ik een Bourgondiër ben getrouwd, Spartaan is nu meer van toepassing. Maar goed, de Spartanen gaan een lekker nachtje tegemoet in het hotel. Morgen staat de etappe naar Agadir op het programma, daarna nog twee Marokkaanse etappes en dan is het dus gedaan met de luxe.. Tot de volgende “Erikwadraat-update” Yvonne

Geplaatst op 03-11-2007 23:52 door Yvonne Een tent in Agadir… Het was vanavond een latertje; om 23.00 uur belde Erik. Hij had niet lekker gegeten en ging zo naar zijn bed. Het eten was Marokkaans goed; kip, aardappelen en groente. Je zou zeggen ‘dat is gewoon Hollandse pot’, maar Erik vond het Marokkaans. Waarschijnlijk anders gekruid of zo… Deze nacht overnachten ze in een soort nomadenkamp, met z’n zessen in een tent. Weer anders dus, maar toch wel weer een redelijk luxe onderkomen. Douchen is mogelijk, hierna nog twee keer. En dan acht dagen doorbrengen zonder enige vorm van sanitaire weldadigheid… ’s Nachts is het zo’n 10 graden, overdags rond de 40, vandaag wel 44 graden!! Slapen is geen probleem, Erik is zo moe dat hij slaapt zodra hij in z’n bed ligt. Hij kan nog weleens flinke herrie maken in zijn slaap, maar Erik K. heeft oordoppen, dus die zal dat een worst wezen, lijkt mij. Het rijden was weer top, met een kleine 30 km offroad rijden, o.a. door een opgedroogde rivierbedding, maar dat was ongepland. Ze waren toen te ver doorgereden en moesten terug.. De Aca is nog steeds prima, niks op aan te merken. En, ja hoor, team Erikwadraat is weer als eerste aangekomen. Je zou denken dat ze ook eerste in het klassement staan, maar ze staan op een gedeelde negende plaats. Dat komt dus vanwege het missen van een aantal opdrachten… Voor degene die eerste wordt ligt een prijs in ’t verschiet: Gratis deelname aan de Touareg trail 2008… Dus … gaan we nu hopen of vrezen? In ieder geval zegt Erik zelf dat ze niet gaan voor de overwinning! Pfoeh! tot het volgende bericht, Yvonne

Geplaatst op 04-11-2007 20:49 door Yvonne Een duincamping op Tan Tan plage Vandaag hebben de Erikken ruim 400 km gereden, van Agadir naar Tan Tan plage. De etappe was weer succesvol, een eerste plaats natuurlijk. Een piepklein mankementje, alleen door Erik K. aan Wil gemeld: de bobine ( geen idee wat het is) functioneerde niet goed, en deze hebben ze vervangen voor een andere. Dacht Wil begrepen te hebben…. Tan Tan plage, een strandachtige omgeving dus, biedt eigenlijk niks. Ze staan op een soort camping die alleen maar plaatsen heeft. En enkele chemische toiletten, dat dan weer wel. Maar geen voorzieningen dus… Zelfs de campings van Staatsbosbeheer lijken hierbij een luxe resort! Mooi dus, het gaat er een beetje op lijken, het afzien is wellicht begonnen! Onderweg waren weer adembenemende uitzichten, zo vertelde Erik. Het ene moment groene valleien (met dus irrigatiesystemen), en dan weer droge en dorre heuvels, bergen en duinen… Verder was er niet zoveel te melden, behalve wat privézaken die iedereen kan verzinnen, maar die ik hier toch niet zwart op wit neerzet. Een “d?h” is hier wel op zijn plaats, denk ik…. Of we snel weer een berichtje hebben hierna, is twijfelachtig, maar zodra ik wat hoor, zet ik het op het forum, zoals jullie misschien al gewend zijn! Overigens kun je reageren via mijn mailadres yvonnegroenewold@planet.nl , dat gaat gemakkelijker als reageren via dit forum! Tot hopelijk een snelle update, groetjes van Yvonne

Geplaatst op 05-11-2007 22:15 door Yvonne Verse oesters en pasta! Vanavond heb ik waarschijnlijk voor het laatst “o6” gesproken met Erik, vanaf Mauritanië, dus morgen, is dat waarschijnlijk afgelopen en gaan we over op Sat-tel. Dit heb ik meer geroepen, maar deze keer zal het bijna zeker zo zijn. De etappe van vandaag was zo’n 750 km, met leuke stukken ertussen. De Acadiane was weer ok… althans volgens mijn gegevens. Ze werden om de 50 km aangehouden door militairen, de controles in dit gebed zijn streng dus. Maar na het tonen van documenten mochten ze altijd weer gewoon doorrijden. Gelukkig maar! Bij de finish van vandaag is een geïmproviseerde kampeerplaats aan het strand langs de Atlantische Oceaan met weer helemaal geen voorzieningen.. Het diner bestond uit spaghetti, en aan een paar lokale vissers was om verse oesters gevraagd. Deze werden speciaal voor de groep gevangen en vanavond dus lekker vers opgepeuzeld! Bijzonder, zoiets eet je niet elke dag, tenslotte. Apart ook, om in zo’n sobere omgeving OESTERS te eten! De contacten in de groep worden steeds gezelliger, het wordt al een hechte groep! Heel leuk om me te maken, volgens Erik.., om me bot daarop te vertellen dat hij een blauw oog heeft!! Je zou denken dat er flink gemat was, maar nee, het was een huishoudelijk ongeluk. Bij het afhalen van de was deed hij de autodeur open en knalde zelf het puntje van het portier in zijn oogkas… Heel flauw zou iemand opmerkingen kunnen maken over mannen en het huishouden, maar iedereen die Erik kent weet dat hij geen onervaren huishoud-minkukel is!! Maar goed, dat blauwe oog zal als hij over drie weken(zucht) thuis is wel over zijn. Verder geen nieuws, ze gaan morgen dus Mauritanië in… Tot de volgende keer, Yvonne

Geplaatst op 06-11-2007 21:20 door Yvonne Mauretanië, 2 rally’s op de camping En daar is ze weer… Net contact gehad met Erik. Hij belde met de Sat-tel, en prompt werden we afgebroken. Jammer genoeg n?t toen Sanne Erik even sprak. Ze heeft nog even kunnen horen dat het goed was allemaal, en toen viel Erik weg. Maar van tevoren sprak hij met mij, en heeft hij nog van alles kunnen meedelen. Het gaat goed. Ze zijn in Mauritanië aangekomen, na een hele lange controle bij de grens. E?n grenspost, en 6 verschillende controles, dat duurde maar en duurde maar. Enfin, ze reden door het dorre, kale landschap van Mauritanië, waar de mensen maar amper een dak boven hun hoofd hebben. Het gekke is, dat ze meestal wel een auto hebben. Mercedessen van 15 jaar en ouder zijn bijna niet meer in Europa te vinden, omdat ze allemaal in Mauritanië rondrijden! De temperatuur is zinderend, in de auto overdag zo’n 47 graden (help) en nu nog was het een aangename 25 graden. Maar om in die temperatuur de nacht te moeten doorbrengen… ik weet niet of dat nou zo aangenaam is. De camping is best ok. De douches zijn een beetje warm, en de plaatsen groot. De betere helft van de camping is afgehuurd voor de TouaregTrail, en op een kleiner stukje staan 60 auto’s van de rally Amsterdam-Dakar. Het blijkt dat organisator Gert Duson de zaakjes veel beter geregeld heeft dan de organisatie van het andere evenement. Go Gert!! Alles dus prima in orde, Tot later, Yvonne Nog even een bericht van Sanne: “Lekker zo’n sateliet-telefoon!” In de afgelopen anderhalve week dat mijn pa weg is heb ik hem nog geen 1 keer kunnen spreken. Als hij belde, was ik of weg of in bad of de hond uitlaten. Maar eindelijk, op dinsdag 6 november, kon ik even met hem babbelen. (let op even) Ik kwam thuis van stage en Yvonne gaf de telefoon gelijk door aan mij. Jammer genoeg heb ik maar twee dingen kunnen zeggen: ‘hoi’ en ‘hoe gaat het?’. Toen kapte de sateliet-telefoon ermee! Jammer maar helaas, je doet er niks aan. Ik heb me pa even kunnen spreken. Gelukkig kan ik zijn avonturen-verhalen via Yvonne te weten komen en vanaf nu blijf ik net zolang thuis tot ik wat langer kan praten over de rally! Haha… Maar wanneer ik heb spreek, zal ik het gelijk even melden op de site. Tot dan, Sanne Nou hier ben ik weer. Dezelfde avond nog (een half uurtje later) belde Erik nog een keer. Weer ging het fout maar bij de tweede poging ging het goed. Hij klonk moe maar was dit niet. Kwam door de satelietverbinding. Hij vertelde dat hij het super had maar wel veel dingen had gezien. Veel leuke maar ook veel trieste dingen, zoals armoede enzo. Hij heeft goed gegeten, kervelsoep, chili con carne en meloen. Prima geregeld dus… Verder gaan ze morgen echt de woestijn in en overnachten ze in een soort vogelreservaat. Moet heel mooi zijn. Op mijn vraag of hij als een keer echt heeft moeten duwen of trekken aan de auto, vertelde hij dat dit nog niet echt gebeurd is. Maar in de woestijn zal het vast wel een keer gebeuren. Daar was hij zeker van. Voor de rest had hij het super en ging hij slapen. Tot morgen (misschien, ligt aan de sateliet telefoon!) Sanne en Yvonne

Geplaatst op 07-11-2007 21:40 door Yvonne Van zandduinen en zandladders… Ook vandaag meldde Erik zich. Een zware tocht door Mauritanië is vandaag volbracht, met een stuk piste van ongeveer 70 km. Dat betekent zo’n 70 km lang rijden door ruig zandlandschap, zonder dat er wegen zijn. Je volgt a.h.w. de sporen van anderen. Het was zwaar, maar onwijs gaaf. E?n motorsteun is kapot gegaan, maar die hebben de jongens vervangen; ze hadden een reserve-exemplaar bij zich. Zo’n 20 banden van andere deelnemers zijn kapot gereden, maar Erikwadraat is daar vooralsnog van verschoond gebleven. Een paar keer is de Acadiane vast komen te zitten, en met behulp van de zandladders en graven hebben ze hem er weer uit gekregen.. Dit is pas de ware rally… Dik genieten voor Erik. Hij heeft inmiddels een baard van 5 dagen, zo zei hij, en zijn blauwe oog is alweer weggetrokken. Inderdaad, lekker belangrijk, maar toch is het leuk om ook zulke onbenulligheden te horen.. Het eten is elke dag geweldig, altijd een drie gangen-maaltijd! Dat eten wij thuis niet eens! Vandaag hebben de deelnemers zich ineens gerealiseerd dat ze alweer 12 dagen onderweg zijn. De tijd gaat waanzinnig snel bij hen. ‘Time flies…enz Morgen wordt er gereden naar de hoofdstad van Mauritanië, die heet Nouakchott. Onderweg komen ze weer een piste tegen en ok een lang stuk weg. In totaal moeten ze morgen ca. 300 km afleggen. Het zal vast wel weer goed komen! Tot morgen, Yvonne

Geplaatst op 09-11-2007 09:47 door Willeke En de vloed kwam op… Vanmorgen om 7.00 uur belde Erik K. Ze waren helemaal kapot, vertelde hij. Kun je nagaan, de dag moet nog beginnen en ze hebben een forse rit voor de boeg en nu al uitgeput. Hoe zal dat gaan? Vannacht om 1.00 uur kwamen de boys pas het kamp binnen. Ze hadden de hele dag door duinen en zand gereden. Twee keer een lekke band gehad. Verder is de versteviging in de acadiane verbogen. Tijdens de rit moesten ze 40 km over het strand rijden. Dit moest erg snel gebeuren, want als de vloed op komt, kun je bijna niet meer weg komen, zo snel als dat gaat. De golven kwamen op een gegeven moment tegen de aca aan. Het was echt opschieten geblazen. Op het strand heeft iedereen elkaar geholpen zoveel als mogelijk was. Teamgeest, inventiviteit, sleepkabels, bandenlichters, kortom: alles wat je maar bedenken kunt, kwam er aan te pas. Tel daar nog bij op de verschrikkelijke hitte en het water dat lauw is geworden. Dan kun je wel begrijpen dat er soms kleine irritaties over en weer optreden. Je zit ook letterlijk dag en nacht op elkaars lip. Je kunt niet even een straatje om lopen als het je te veel wordt. Toen Erik vanmorgen belde, was nog niet iedereen in het kamp gearriveerd. Het wachten is dus op de rest van de ploeg. Zodra die binnen is, gaan ze weer op weg. De geplande rit van vandaag van 740 km wordt drastisch ingekort. Er wordt een stuk van de route afgesneden. Gelukkig maar. Dit wordt de laatste dag in Mauritanië. Morgen gaat de rit naar Mali. Dan laten ze het strand achter zich en gaan een beetje het binnenland in. We hopen vanavond weer wat vrolijker berichten te krijgen. En boys: keep cool voor zover mogelijk! Willeke

Geplaatst op 09-11-2007 22:29 door Yvonne The mess that is called Mauritanië… Vandaag heb ik het genoegen gehad mijn eega twee maal te spreken… Vanmorgen vroeg ging de telefoon om half acht… Erik meldde eerst bij Chiel, die helemaal vrolijk werd toen hij zijn vader hoorde. Erik deed kort verslag van een toch wel aardig avontuur, dat ze hebben meegemaakt aan de kust van Mauritanië. In een poging heelhuids de vloed voor te blijven hebben de jongens een flink beroep op chauffeurskwaliteiten en de toestand van de Acadiane zelf moeten doen. Dat van die chauffeurskwaliteiten zit wel goed, natuurlijk. Een ex-trucker met racedeskundigheid ?n een Citroënspecalist samen, dat moet wel goed gaan! Maar door het zware parcours en de slechte omstandigheden onderweg heeft de Acadiane toch wel geleden. Het chassis is geknikt, en er zijn onderweg ??n klapband en twee lekke banden te repareren geweest. Met het geknikte chassis is gewoon d??r te rijden, dus dat doen ze dan maar. Andere “geiten” ( lelijke eendjes) hebben meer schade geleden, maar iedereen rijdt nog. In eerste instantie leek het alsof een aantal equipes door de vloed overvallen zouden worden en compleet onder water zouden komen te staan, maar het viel mee. De achterblijvers hebben gewoon in de duinen nabij de kust gewacht tot het eb was. De tijd hebben ze gedood met het eten van toastjes met zalm en het afsteken van vuurwerk (!) Een Duitser kwam naar het toegesneld na het zien van het vuurwerk, die dacht dat ze in nood zaten… maar goed, hiervan hebben de Erikken niets meegemaakt, want zij waren toen al veilig binnen. Vandaag was de etappe iets ingekort, vanwege het tijdsverlies van de etappe gisteren. Onderweg kwamen de mannen weinig bijzonders tegen. Hier en daar een pelikaan, een loslopende dromedaris en nog wat andere beesten. Het land is vies, de mensen mikken alles op straat. Tegen vreemdelingen is de lokale bevolking over het algemeen niet erg vriendelijk, maar ook niet onaardig, een beetje saai eigenlijk. Erik kijkt uit naar Mali, want daar heeft hij al heel veel enthousiaste verhalen over gehoord.. De sfeer in de grote groep is steeds leuker aan het worden, nu ze al zo’n flink aantal dagen onderweg zijn. Gezellig! Verder blijft alles ok, eten is prima en zo… Morgen de rit naar Mali, gelukkig Mauritanië uit! Ik kijk uit naar het moment dat Erik weer belt. Het klinkt misschien niet zo stoer, maar daar leven we met zijn drie?n toch een beetje naar toe elke dag… Tot morgen Yvonne, Chiel en Sanne

Geplaatst op 10-11-2007 20:52 door Willeke Eindelijk in Mali Vanavond heeft Erik K. gebeld. Hij klonk een stuk vrolijker dan de laatste keer. Hij had afgelopen nacht goed geslapen. Vandaag zijn de boys de grens met Mali gepasseerd. Ze zijn blij dat Mauritanië achter de rug is. Het verschil is al meteen merkbaar onderweg. In Mauritanië lagen overal kadavers op de weg. Daar omheen speelden dan gewoon kinderen. In Mali lijkt het allemaal wat netter en opgeruimder. Er zijn zelfs in het stadje waar ze vlakbij staan lantaarnpalen. Kom daar maar eens om in Mauritanië. Er zijn hier wel veel vliegen. Mali is een malariagebied, dus moet er gestart worden met de malariapillen. Ook is er gewaarschuwd voor schorpioenen. De groep staat op een soort parkeerplaats niet ver van de douane. Het duurde natuurlijk weer even voordat iedereen door de controle was. De aca rijdt nog goed. Hij is zelfs schoon gespoten. De bobine is geklapt. Die was waarschijnlijk te warm geworden. Er is nu geen reserve bobine meer, want die zat er al in. Daarom moet iedere keer als er gestopt wordt, de motorkap open om te luchten. Laten we hopen dat de aca het op deze manier nog zeker twee weken volhoudt. Morgen zal de rit naar Bamako gaan. Dit is ongeveer 437 kilometer. Daar wacht de groep een heus hotel, waar ze dan een hele dag mogen verblijven. Maandag is het namelijk rustdag. Nou, we hopen snel weer wat te horen van de boys. Willeke en de meiden

Geplaatst op 10-11-2007 23:49 door Yvonne Van Italiaan naar Malinees Ook onze Erik belde… Het nieuws dat hij had is hetzelfde als het nieuws van Erik K. Als ik dit nog eens ga vertellen is dat dus al oud nieuws. Ga ik dus niet doen. Terwijl ik druk was met het maken van een copieuze maaltijd tijdens een Italiaanse kookworkshop, belde Erik. Natuurlijk liet ik het in de saus roeren onmiddellijk over aan een andere deelnemer, en sprintte ik de gang op om te horen van Erik hoe het hem verging. De verbinding was ok, maar je hoort jezelf iedere keer 2 seconden later praten. Heel apart… Hij vertelde ook blij te zijn dat hij freakin’ Mauritanië uit was, en allemaal vrolijke gezichten zag in Mali. Een gezellige omgeving is natuurlijk veel leuker dan gesjagrijn op de gezichten, lijkt me duidelijk. Het belooft goed te worden in Mali, zeker als je weet dat Timboektoe ook in Mali ligt! (ik weet niet wat Timboektoe is, maar het klinkt best wel magisch! ) Enne…. Timboektoe rules, natuurlijk… Morgen gaan we weer verder met het dagboek, tot dan, Yvonne

Geplaatst op 11-11-2007 18:57 door Yvonne Kom van dat dak af! Om ca. 17.30 uur belde Erik al, eerst kreeg hij Chiel aan de lijn, even later Sanne. De verbinding was erg slecht, je hoorde flarden van woorden en zinnen. We konden er uit opmaken dat de slechte ontvangst te maken had met de drukte van de stad Bamako. Een klein kwartiertje later belde hij weer, nu vanaf het dak van het hotel, dat ging stukken beter! Het hotel waar ze nu zijn en waar ze morgen hun rustdag zullen beleven is een twee sterren hotel. Zeer acceptabel, met een klein aircootje (…raar woord!) op de kamer. Dat is niet onaardig, gezien de zinderende temperaturen… Vanaf het dak ging het verhaal verder… De etappe naar Bamako is voorspoedig verlopen. Onderweg hebben de jongens heel veel armoedige transportmiddelen en gebrekkige vormen van huizen gezien. Daarbij vergeleken is Bamako een prachtige metropool. Maar ook Bamako is, naar westerse begrippen althans, een armoedig geheel. Er rijden alleen wat meer auto’s dan op het platteland en er zijn veel kraampjes waar voedsel wordt verkocht. De mensen zijn toch vrolijk en gastvrij, dat viel Erik wel op. Hij heeft zijn baard er in het hotel afgeschoren… gelukkig, denk ik. Erik zei dat ik maar op de foto’s moet kijken later, zodat ik kan beoordelen of het afscheren wel zo’n verbetering is… Ben benieuwd! Verder weinig bijzonders (wat klinkt dat blasé, alsof we gewend zijn geraakt aan al zijn avonturen..!) te melden, morgen weer verder. Groet, Yvonne

Geplaatst op 12-11-2007 19:31 door Willeke HEDEN NIEUWE FOTO’S OP DE SITE Er kwam vanmiddag een kort berichtje van Erik vanuit het Internetcafé. Hij heeft wat leuke foto’s gestuurd. Ze staan weer in de fotogalerij. Ze hebben vandaag een heerlijke rustdag. De acadiane is nagekeken en doorgesmeerd. De tank zit weer vol, dus morgen kunnen ze er weer volop tegenaan. Er wordt vandaag ook een bezoek gebracht aan de eendenclub in Mali. Ja, ze hebben daar ook “geiten”. Groetjes, Willeke en de meiden

Geplaatst op 13-11-2007 21:57 door Yvonne Malinese ModderMoskee Vanavond hoorde ik weer een hele vrolijke Erik! Hij heeft het prima naar zijn zin, heeft een geweldige rit gehad, en enorm veel gezien. Het landschap was zeer gevarieerd, met soms drassige velden, en dan weer veel hoogteverschil en steppes… Vandaag ging de rit naar de grootste moddermoskee ter wereld. ( Ik wist niet eens dat er ook kleintjes bestonden!) De aankomst bij de moddermoskee was op tijd en goed. Deze moddermoskee staat in een modderdorpje. Dit houdt in dat de huizen zijn opgebouwd uit … modder en ook om de zoveel tijd onderhouden dienen te worden met….. je raadt het al…..modder!! Dit wordt een heel viezig stukje zo, vandaag…. Ook valt het op dat de locals zo heel erg vriendelijk zijn! In ieder dorpje wordt uitgebreid door de dorpsbewoners gezwaaid. Ze houden dit van de eerste tot de laatste eend vol, terwijl ze door al het opwaaiende stof toch de troep tot in de oren moeten hebben zitten. Maakt niet uit, zwaaien en lachen kan blijkbaar altijd! De heren zaten nu, om ongeveer half tien, te wachten op de binnenkomst van de cateringtruck, zodat gegeten kan worden. de ergste eetlust stillen ze met zalmtoastjes. Zwaar leven h?, zo’n rally….. Alle gekheid op een stokje: gisteren sprak ik een erg vermoeide Erik, vandaag een stuk opgewektere echtgenoot. Maar gisteren, toen ik niets schreef, heeft een gezellige ontmoeting plaatsgevonden tussen Malinese eendenclub en de Touareg-deelnemers. Een ontmoeting met een (vermoeiend!!)etentje, en daarna vroeg naar bed voor de vroege start van de rit vandaag. The rest is history! Morgen weer een nieuw verslag, tot dan Yvonne P.S. Nog 13 dagen…

Geplaatst op 15-11-2007 19:59 door Yvonne Mali, wat een land!! Gisteravond laat spraken Erik en ik weer met elkaar, en ook Sanne heeft weer met d’r pa geouweneeld. Mali is echt een torenhoge favoriet voor hem, tot nu toe dan… In de bloedhitte heeft hij de meest overweldigende natuur gezien die hij ooit voor mogelijk had gehouden. Ook de cultuur is meesterlijk; ze hadden het eindpunt gisteren in een dorpje dat volledig in de rotsen is uitgehouwen, volgens Erik ingenieus om te zien. Dit dorpje werd bereikt door tussen twee rotspartijen van zo’n 100 m hoog te rijden. Na verloop van tijd zag je de dorpjes in de rotspartijen verschijnen, naast je en hoog naast je, dus. Nogal apart, inderdaad. Het is volgens mij heel onwerkeljk dit soort dingen van dichtbij te zien, veel mensen zullen dit nooit meemaken. Volgens mij dringt dat besef heel goed door bij Erik… De mensen blijven vriendelijk en attent, geheel dus in tegenstelling tot de bevolking in Mauritanië. Maar de Malinezen hebben relatief kort geleden geen burgeroorlog meegemaakt, en de Mauritaniërs wel, dus dat scheelt natuurlijk wel…. De temperatuur ter plekke is 44 graden overdag en 28 graden ’s nachts, poeh! In deze hitte moeten ze in de tent slapen ’s nachts, want in de openlucht kan niet. Malariagebied, dus onder de klamboe in de tent, en niet vergeten de pillen te nemen! Gelukkig wordt dit door de arts en de organisator goed aangegeven en benadrukt. Vandaag hebben de heren als het goed is ca. 60 km gereden in fantastisch gebied, misschien hoor ik daar straks nog van… Groet, Yvonne ————————————————————————– En inderdaad spraken we Erik weer. Chiel was nog wakker, dus die kon ook het nodige met zijn pa bespreken. Heerlijk vond hij dat, hoewel Erik wel moeilijk te verstaan was, het waren vaak flarden van zinnen die we konden horen… Uit die flarden konden we opmaken dat het vandaag zwaar, maar spectaculair was. Ze hebben in totaal maar ca. 30 km afgelegd, maar de piste was heel zanderig en heuvelachtig. Dat betekende uitgraven, uitgraven en nog eens uitgraven…ze bleven aan de gang. De zandladders hebben andermaal hun nut bewezen! Het is dus zwaar allemaal, maar supergaaf!! De omgeving voerde hen vandaag weer langs de dorpjes in de rotsen, die van origine in het oerwoud lagen, en werden bewoond door Pygmee?n. Met het verdwijnen slash opschuiven van het oerwoud schoven de Pygmee?n mee, en bleven de huisjes onbewoond achter. Later verbouwde men de woninkjes en gingen grotere mensen er wonen. Wat een belevenissen allemaal, geweldig! Tot morgen, wanneer de rit is gegaan naar Burkina Fasso.. Ben benieuwd! Weer de groetjes, Yvonne

Geplaatst op 17-11-2007 22:31 door Yvonne Burkina Faso Erik belde vanavond op. Dat was leuk, want ik had al anderhalve dag niks van hem gehoord. Hij blijkt nogal last te hebben van zijn keel. Dit komt door al het stof dat ze de hele dag inademen. Erik heeft van de dokter zuigtabletjes gekregen en die helpen goed. De rit vandaag was erg mooi. Het ging o.a. door gierstvelden. Ook heel veel waterlelies gezien. In de stadjes vooral marktkraampjes waar beesten hangen in de volle zon. Daarnaast ligt dan ook open en bloot het brood om te verkopen. Als je ergens stopt, staan er in een mum van tijd tientallen kinderen, maar ook volwassenen, die hun handelswaar proberen te verkopen, o.a. katapult en bidons. Het is soms erg moeilijk om nee te zeggen. Ook heeft de acadiane weer flink vast gezeten. Het chassis heeft er flink onder te lijden gehad. Het technische team is echter van mening dat ze er nog wel de rit mee kunnen uitrijden. Een ander team heeft weer andere problemen: zij hebben al 11 keer een lekke band gehad. Morgen wacht er een rit naar Pama. Dit is ongeveer 500 kilometer vooral op asfaltwegen. Nou zijn die asfaltwegen niet net zoals hier. Het is allemaal kuilen en oneffenheden. Gelukkig is er genoeg ruimte om er ruim omheen te kunnen rijden. De temperatuur is nog steeds hoog, maar er komt toch steeds meer vocht in de lucht. De sterrenhemel is prachtig. Nergens zie je zoveel sterren als daar. Ik vind het een leuk idee als wij hier de Grote Beer kunnen zien en Erik ziet hem daar dan ook. Geeft toch een soort band. Groetjes, Willeke

Geplaatst op 16-11-2007 23:23 door Yvonne “Hoe warm het was, en hoe…. zwaar?” of: “Camera Obscura Africana” * Vanavond weer eventjes met husband gesproken…. Alles is natuurlijk weer ok. De rit van vandaag was erg mooi en goed, zoals in het stukje “Burkina faso” van Wil al is te lezen. In die zin is weinig nieuws te melden; Wil heeft alles over de mooie rit al beschreven. Het gesprek tussen Erik en mezelf ging (naast allerlei romantisch – ahum- geneuzel) nu ook eens over de zwaarte van de rally. Over het algemeen heeft Erik de neiging daar niet over te praten, dus vond ik het tijd worden daar eens gericht naar te vragen. Erik vertelde er wel even over: Naast al het moois dat onderweg te zien is, zijn de momenten dat het aankomt op hard werken en veel lichamelijke inspanning toch wel heftig. Op zich redt hij dat makkelijk ( je hoort h?m niet klagen natuurlijk) maar in die stikhitte is het toch wel een zware klus. Gelukkig is Erik iemand van “niet lullen, maar poetsen..” , en dit laatste is natuurlijk mijn tekst… (want dat zeg je niet over jezelf! Morgen volgt een saaie rit over asfalt. De kuilen zullen volgens Erik wel meevallen (optimist dat hij is), maar toch….. hij kijkt vooral uit naar het moment dat de rally richting wildpark in Benin gaat . Dat zal weer een nieuw hoogtepunt zijn! Tot morgen, Yvonne Vrij naar het boek “Camera obscura” van schrijver Hildebrand , een verhaal uit het boek: “Hoe warm het was, en hoe ver” Dit was vroeger ( ik word oud…) verplichte literatuur-kost op de middelbare school

Geplaatst op 17-11-2007 22:31 door Yvonne Snel (nou ja…) Benin in! Relatief vroeg belde Erik vandaag, het was een uur of negen. Chiel nam op, en verdween in de keuken met de telefoon; hij wilde even in alle rust met zijn vader praten. Nou duurt dat altijd maar kort, want Chiel is niet echt een klessebes door de telefoon, maar toch was het fijn voor hem even een momentje met zijn pa te hebben. Na dat momentje kreeg ik een flink moment met Erik, dat was natuurlijk weer heerlijk… Als een sneltrein zijn ze Burkina Faso doorgesjeesd, om maar zo snel mogelijk in Benin te zijn. Na de nodige grensformaliteiten – Burkina u?t is twee keer controle (douane en politie), en Benin ?n is ook weer twee keer controle (op dezelfde manier)- reden ze allemaal Benin in. Het duurde nogal lang dus, voordat al die voertuigen de grens over waren. Het zijn er natuurlijk nogal wat. In Benin aangekomen hebben de eenden nog 30 km verder het land in gereden, over asfaltwegen. De gehele rit was tamelijk saai, en in Benin is het eerste stuk ook al niks te beleven. “Niets bijzonders”, zo meldde Erik. Hoe blasé kan je worden…. nee hoor, grapje! Maar het is wel maf als je hem dat hoort zeggen terwijl hij in Afrika is op plekken waar de meesten van ons nooit zullen komen! Overigens: De bevolking is net zo vriendelijk als in Mali, heel leuk dus Morgen wordt doorgereden naar het wildpark, daar kijken ze erg naar uit! groet, Yvonne

Geplaatst op 18-11-2007 21:11 door Yvonne Afrika volgens het boekje: wildlife! En, ja hoor! Het eerste wild is gespot, en kan van het lijstje worden gestreept! Jammer alleen dat Erikwadraat geen wildlijstje heeft… Vandaag hebben de heren een stukje piste gereden van 120 km. Daar deden ze 6 uur over. Viel dus nog niet mee! Tijdens de mooie rit (met veel groen, want de regentijd is nog maar net voorbij) keken ze hun ogen uit. En zagen ze dus ook het eerste ‘echte’ wildlife: apen en antilopen. Natuurlijk hadden ze al eerder een aapje gezien in Marokko, maar nu bleken er véél apen te zitten. Een hele belevenis, dat is duidelijk. Nadat er was ingecheckt in het hotel, of liever gezegd de lodges, ging de hele groep in een paar auto’s. Eén chauffeerde, en anderen zaten vooral op het geitje voor het betere safarigevoel! Men ging bij een meertje in de buurt kijken, en d??r stond hij……DE OLIFANT!!! Niet te filmen, zo gaaf! Nou ja…. Eigenlijk w?l te filmen dus, en dat is wat Erik gelukkig heeft gedaan. Ben benieuwd straks naar die beelden… Zal best wel geweldig zijn! Van die lodges moet je geen al te luxe voorstelling hebben: het komt neer op twee éénpersoonsbedden met een wastafel, een toilet en een koude douche. Prima voor Afrikaanse begrippen en dus ook prima voor de Erikken. Jammer is wel dat Erik K. zich niet helemaal fit voelt. Hij is verkouden en voelt een griepje dreigen.. Hij slikt antibiotica, vitaminepillen e.d in de hoop dat het hevige ziek zijn aan zijn deurtje voorbij zal gaan. We duimen! Morgen gaan de rallygangers laat opstaan (ca. 7.15 uur), om daarna richting het volgende hotel te gaan. Onderweg komen ze naar het schijnt prachtige watervallen tegen waarbij ze lekker kunnen zwemmen. Heerlijk in die hitte!! tot morgen, Yvonne P.S. We gaan de laatste week in, YES!!!

Geplaatst op 19-11-2007 19:33 door Yvonne Nog meer wild en natuurschoon! Vandaag belde Erik al om 20.00 uur, een vroegertje. Sommige van de “meet en greet”- deelnemers zijn gearriveerd, waaronder Ton , neef van Erik K., en diens Belgische navigatrice en co-piloot. Gezellig, en waarschijnlijk zal deze samenkomst tot in de late uurtjes duren, dus vandaar dat Erik vroeg belde, en lekker nog even Chiel aan de lijn kreeg. Vandaag hebben de jongens alweer de laatste uurtjes doorgebracht in het wildpark. Ze hebben weer overweldigende natuur mogen aanschouwen, dat geldt voor zowel fauna als flora. Ze zagen nijlpaarden op zo’n 100 m afstand, en weer antilopen en apen. Ze zwommen onder een waterval van ca. 20m. hoog in een klein meertje. Kortom: het was weer super. Nu zijn ze het wildpark uit en gaat de rit morgen verder. Nog ??n maal bivak zal er zijn, en de rest van de overnachtingen zal in hotels zijn. Lekker met een zwembad en zo. T?ch zou Erik best nog wel een paar nachtjes bivak willen, zo goed is dat bevallen. Overigens gaat het met Erik K. een stukje beter, gelukkig maar! Morgen staat een korte rit op het programma, tot dan, Yvonne

Geplaatst op 20-11-2007 16:24 door Willeke Er zijn naast wilde dieren ook gehandicapten gesignaleerd. Eentje met een driewielfiets en zelfs een met een scootmobiel ? la Wil. Lijkt me reuzespannend om met zo’n ding door het zand te crossen. Groetjes, Willeke en de meiden

Geplaatst op 20-11-2007 19:56 door Yvonne In the jungle, the quiet jungle, …… …the lion sleeps tonight?? Echt niet! Er slapen vannacht flink veel Belgen, wat gekke Hollanders, een enkele Duitser en een Engelse… In eenden en geiten… het moet niet gekker worden! Maar inderdaad, ze hebben een slaapplaats gecreëerd met kapmessen. Met de messen kapten ze takken weg om iets van een open plek te krijgen waar de eendjes kunnen staan vanavond en vannacht. Ze zijn in het oerwoud beland! Wat een avontuur is het toch… Erik sprak vanavond met beide kinderen en met uw notulist, ik zei de gek. Dat was weer heel prettig. Het was vandaag weer een prima stuk rijden, in moordende hitte. Onderweg zagen de jongens een uithangbord van Coca-cola, met een smoezelig gordijn erachter. Ze besloten te kijken of er iets te krijgen was. Het bleek een soort terrasje te zijn waar -gezien de reactie van de eigenaars- al lange tijd geen klanten meer geweest waren. Een mannetje werd op pad gestuurd om de sleutel van de koelkast te halen, waarna de jongens een heerlijke fles koele cola kregen voor een grijpstuiver. Na een tijdje kwam een meisje binnen met een baby op haar rug. Zij pelde zonder iets te zeggen sinaasappels voor de jongens.. Ze kochten nog wat sinaasappels bij het meisje en natuurlijk gaven ze een ruime tip, want de prijzen zijn te gek voor woorden, zo laag. Na deze relatief korte rit belandden ze dus in het bivak, in het oerwoud dus. Ik vroeg Erik vandaag ook naar het ongedierte. Daarvan hebben ze ’s nachts geen last, vanwege het bovenop de auto slapen en de klamboe. Wel vliegen de sprinkhanen overdag nog wel eens de auto in, en nog wat van die kleine kriebelgevallen. Lijkt me niks, maar volgens Erik went het. Overigens is het eten elke dag echt heel lekker, ik heb Erik beloofd dit in het dagboek even heel duidelijk te zeggen. Compliment voor de kok. Waarvan akte. Rest me nog de lezer te groeten, tot morgen Yvonne

Geplaatst op 21-11-2007 20:03 door Yvonne Kort berichtje, kleine misverstanden Vandaag sprak ik heel kort met Erik, vanwege een vergadering die ik had (die overigens pas volgende week is, het was een misverstand) Ze hebben een kort stukje piste gereden, ging allemaal goed, geen echte bijzonderheden (!) Bij aankomst was het hotel niet geboekt, er bleek een misverstand te zijn tussen organisatie en hotel. Nu moesten de jongens zelf een tweepersoonskamer boeken! Dat betekende extra kosten… omgerekend wel ?8,- !!! Aauw, een rib uit je lijf! Nu ik dit typ, denk ik dat alle Belgische mensen die dit lezen zullen zeggen : “Typisch Hollands, dat gezever over geld!” … en gelijk hebben ze! Maar fijn toch, dat ik bestaande clich?s kan bevestigen? Enfin, de jongens slapen goed en kunnen lekker douchen. Morgen zullen ze op de eindbestemming arriveren. Dan meld ik me weer, groet, Yvonne

Geplaatst op 22-11-2007 23:03 door Yvonne Opoe’s laatste kunstje…? Vandaag schrijf ik waarschijnlijk het laatste stukje, en ik heb Erik niet eens gesproken. Ik weet dat ik weer veel te laat achter de pc zit ( jahaa, je hebt gelijk, Jaap, en Sanne, Marije en Wil, buurvrouw, buurman, etc …..) Ik was vanavond met een vriendin lekker aan het eten in Rotterdam, en alleen Chiel heeft zijn vader gesproken, o nee, oma Joke ook. Alles was goed, het hotel van vandaag is perfect. We moeten ons dakterras, zwembad, strand en palmbomen voorstellen. Ja…. dus…. Dat is helemaal geen opgave, want in ons natte koude kikkerlandje is het qua weer op dit moment slecht toeven… Morgen gaan we naar Scherpenzeel, voor ons jaarlijkse weekendje weg rond trouwdag pa en ma G. Daarvan zijn we zondagavond laat pas weer terug. Misschien dat ik dan het definitief laatste stukje schrijf, maar dat weet ik nog niet zeker. De Erikken gaan de laatste dagen van hun avontuur tegemoet, hopelijk kunnen ze nog even lekker genieten! Wellicht tot zondag, en anders wellicht tot ziens! Groet, Yvonne

Geplaatst op 24-11-2007 14:14 door Willeke Van boottochtje tot zonsondergang… en alles wat daartussen zit. Het was gisteren een zeer gevarieerde dag en dus toch nog druk op de rustdag. Nadat er onderling foto’s zijn uitgewisseld is er om 13.00 uur uitgebreid gedineerd. Toen moest er nog een foto gemaakt worden voor het nageslacht. Het was de bedoeling dat je met je “geit” door het zand reed en vervolgens door de duinen. Aan het eind van de rit kwam je dan door een soort poortje en daar werd een leuke foto van gemaakt. Ben benieuwd hoe deze geworden is. Na de foto kwamen alle teams nog op een soort podium. Eigenlijk net zoiets als in het begin in Brussel bij het voorstellen van de teams. Er werd toen aan iedereen een soort plakkaat van hout uitgereikt als herinnering aan de rally. Aan het eind van de middag was er een boottocht gepland. De boot ging vanaf het meer door een kanaal richting zee. Het was een mooi gezicht om de grens van zoet en zout water te zien. Ik had geen idee dat dat zichtbaar is. Water is water, dacht ik. Halverwege de boottocht was de benzine op. Er kwam toen na een hele poos een ander bootje om te slepen. Na de boottocht nog een wandeling gemaakt over de dijk met zicht op een fantastische zonsondergang. Toen Erik belde, lag hij uitgeteld van alle emoties languit op bed. Even rusten voordat ‘s-avonds de beach party zou losbarsten. Ze hebben het maar zwaar, die jongens. Groetjes, Willeke

Geplaatst op 24-11-2007 16:13 door Yvonne Berichtje vanuit landhuis Vanuit een zeer riante tienpersoons bungalow te Scherpenzee, via de laptop van Jaap, even een klein kattenbelletje. Hier alles ok, en gelukkig gisteravond nog eventjes met Erik gesproken. Alles was erg goed en heel gezellig in Benin. Het hotel in Benin is Afrikaans prima, weliswaar zonder airconditioning maar wel met alle noodzakelijke voorzieningen. Hoewel je over dat noodzakelijke kunt discussiëren, weten we uit alle andere stukjes op het forum! Vandaag rijden de heren het laatste stukje naar het Sheraton hotel, waar een vorstelijke laatste avond zal worden beleefd, en geslapen zal worden in erg luxe kamers. Dan is het morgen tijd om de auto’s klaar te make voor de laatste tocht, nu per schip. ’s Avonds gaat het vliegtuig dan richting Parijs, en de bus richting Brussel, waar ze op maandagochtend zullen arriveren. Kan bijna niet wachten! Groet Yvonne

Geplaatst op 25-11-2007 23:46 door Yvonne Tijd voor afsluiten van … Nu echt voor het laatst zit ik op een onzalige tijd achter de pc. Om even voor twaalven zijn de jongens de lucht ingegaan, en morgen belt Erik zodra hij weet wanneer ze op Rotterdam Centraal zullen arriveren. Uiteraard gaan Wil en ik ze ophalen! Wij gaan vanaf morgen weer verder in ons redelijk normale doen, voor zover je daar bij ons over kunt spreken. Ik schrijf niet meer over thuiskomst of zo, iedereen kan wel verzinnen dat we nu gaan genieten van foto’s, van verhalen, en van het gezelschap van elkaar. Natuurlijk zullen velen van jullie diezelfde verhalen en foto’s horen en zien, dat spreekt. Het was erg leuk dit dagboek voor Erik bij te houden, en het was ook bijzonder leuk te horen en te zien dat zoveel mensen er plezier aan beleefden. Van zelfs volslagen vreemden kreeg ik leuke mailtjes… Dus lezers, bedankt voor de respons, het is nu tijd om “mijn” aandeel af te sluiten Voor nu: welterusten en tot ziens! Yvonne

Geplaatst op 26-11-2007 18:23 door Willeke De boys zijn weer thuis Nou, we hebben de jongens inderdaad bij Centraal Station afgehaald. Ze hadden vanaf zondagavond 21.30 uur tot maandagmiddag 15.30 uur gereisd. Ze hebben bijna alle voertuigen gehad: met het vliegtuig naar Parijs, met de bus van Parijs naar Brussel, met de trein van Brussel naar Rotterdam en vervolgens met de auto van Rotterdam naar huis. Ik ben blij dat ze heelhuids thuis gekomen zijn. Dit is ook mijn laatste bericht. Er komen nog wel een heleboel foto’s op de site. Dus blijf vooral kijken. Groetjes en wellicht tot de volgende keer. Willeke